วันเสาร์ที่ 11 เมษายน 2552 [ย้อนดูกายใจ]
มาถึงวันนี้ก็วันที่ 12 แล้ว ที่มาอยู่ที่วัด ก็เรียกว่าไม่มีอะไรตื่นเต้นแล้ว
เรียกว่าอยู่จนชินแล้ว ว่างั้น เริ่มมองว่า จะเก็บเกี่ยวอะไรไปใช้ในตอนสึกออกไปได้บ้าง
เตรียมตัวเตรียมใจ เพื่อจะมีใจพร้อมจะออกไปทำภารกิจต่างๆ พร้อมทั้ง
ฝึกจิต ฝึกใจต่อไป ได้อย่างเกิดประโยชน์ เรียกว่าสะสมพลังช่วงสุดท้าย
อะไรยังงั้น (จริงๆก็ยังอีกหลายวันละนะ) แต่วันนี้ดูจะเป็นวันประเพณี พิธีการซะมากกว่า
เพราะพรุ่งนี้ก็จะมีงานสงกรานเป็นวันแรก คือญาติโยมจะมากันมาก มีการสรงน้ำพระ
ทำบังสกุลกัน (แล้วพรุ่งนี้พี่แป้งก็มาด้วย)
สิ่งที่ตั้งใจจะทำต่อไปหลังจากสึกแล้ว ก็มี 2 อย่าง คือ ทำวัตรกับ นั่งสมาธิ
อาจจะทำไม่ได้ทุกวัน แต่ก็ต้องพยายาม เพื่อเป็นการฝึกจิต ฝึกใจ ให้เป็นคนที่แกร่งขึ้น
ดีขึ้น คมขึ้น บังคับใจตัวเองได้ เดินไปในทางที่ถูกที่ควรมากขึ้น
การเรียนวันนี้ก็เป็นการเรียนแบบธรรมะวิชาการคือ พระพุทธประวัติ , ข้อหลักธรรม
ต่างๆ ซึ่งเรียนๆ แล้วก็เข้าหัวบ้าง ไม่เข้าหัวบ้างก็เอาเท่าได้มา การนั่งสมาธิก็
ยังเหมือนเมื่อวานคือ เริ่มไม่ค่อยปวดมากแล้ว แต่ยังได้ไม่นานมาก
นั่งได้ประมาณ 30 นาที พักแป๊บนึง แล้วนั่งได้อีกประมาณ 15 นาที
แต่ก็สงบใจได้ดี แล้วก็ได้วิธีระงับอารมณ์ต่างๆด้วย คือจ้องมองอารมณ์
ที่เกิดขึ้นมาไว้ มันไม่เที่ยง มันจะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เช่น ปวดขามากๆ
ก็อยากจะเลิกนั่งสมาธิ ก็เอาจิตไปจับที่ความอยากเลิก มันก็อยู่ได้แป๊บนึง
แล้วความอยากเลิกมันก็หายไป เราก็นั่งได้ต่อ อารมณ์เจ็บปวดก็เหมือนกัน
มันไม่เที่ยงจริงๆ แบบที่พระพุทธเจ้าบอกไว้ [อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา]
- สิ่งต่างๆไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่มีตัวไม่มีตน
พรุ่งนี้พี่แป้ง คงได้คุยกันหลายเรื่อง ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน ^v^"
------------------------------------------------------------------------
กินเลี้ยงกาย - ข้าวราดแกง 20 บาท ก็อิ่มแล้ว
กินเลี้ยงกิเลส - กินทางตา ทางหู ทางลิ้น ทางกาย - มากมายอย่างไรก็ไม่เพียงพอ
ความเพียร 4 อย่าง
- เพียรห้ามบาป ที่ยังไม่เกิด (ป้องกัน)
- เพียรละบาปที่เกิดขึ้นแล้ว
- เพียรสร้างบุญ
- เพียรรักษาบุญนั้นไว้
อารมณ์ความรู้สึก มันไม่เที่ยง
อย่ายึดเอาอารมณ์ ความรู้สึกชั่วขณะมาปรุงแต่งมาก
มายึดมั่นมาก อย่าให้มันชักนำเราไป
ละมันทิ้ง วางเฉยเสีย
มันเป็นของไม่เที่ยง ไม่สามารถตั้งอยู่ได้
เล่นกับอารมณ์ ความรู้สึกขณะนั่งสมาธิ
เฝ้าดูกาย ใจ อารมณ์ ที่เปลี่ยนแปลงต่างๆ
มันเป็นอนิจจัง มันไม่เที่ยง!
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น